Γράμμα στον (πρώην) Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας

Αξιότιμε κύριε Μαγγίνα,

Γνωρίζω ότι ο χρόνος σας είναι πολύτιμος γι αυτό μπαίνω κατευθείαν στο «ψητό». Είμαι άνεργος και δεν έχω μπαμπά να με βάλει σε μια δουλειά της προκοπής.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή. Πριν 20 χρόνια ο μπαμπάς Μάικ μετακόμισε στο Paradice City, εκεί που το γκρας είναι green και τα γκερλς pretty. Πρέπει να ήμουνα 9-10 ετών. Μπόμπιρας. Όλοι κλαίγανε, εκτός από μένα. Δεν καταλάβαινα τη χρησιμότητα του μπαμπά. Γιατί θα μου λείψει; Αφού έχω τη σούπερ μαμά και ό,τι θέλω μου το φέρνει.

Πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσα, σπούδασα πληροφορική, μπήκα σε εταιρίες τεχνολογίας, απολύθηκα, έκανα μια παύση, βγήκα έξω, ανάπνευσα, γέμισα ενέργεια, σπούδασα μάρκετινγκ/διαφήμιση, πήρα φόρα, μπήκα σε διαφημιστικές εταιρίες, παραιτήθηκα, έκανα ξανά μια παύση, βγήκα έξω, ανάπνευσα, αλλά αυτή τη φόρα… δεν είχα ενέργεια να συνεχίσω. Ούτε βήμα. Στεκόμουν εκεί. Καρφωμένος. Μπροστά απ’ το περίπτερο της Ισιδώρας. Και διάβαζα εφημερίδες. Το Έθνος συγκεκριμένα: «Ασφάλισε την κόρη του στον ΟΤΕ». «Να η χρησιμότητα του μπαμπά», σκέφτηκα. Με έπιασε το παράπονο. Άρχισαν τα γιατί. Τα μάτια προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα. Τα μάτια του μπαμπά μου. Η Ισιδώρα με είδε και βγήκε έξω. «Τι έχεις;», με ρώτησε. «Τίποτα, κάτι μπήκε στο μάτι μου», της απάντησα και έφυγα. Πήγα μέχρι τη γωνία. Κάθισα στο πλατύσκαλο μιας εξώπορτας πολυκατοικίας και άφησα ελεύθερα τα δάκρυα να τρέξουν. Και ήταν πολλά. 20 ετών.

Κύριε υπουργέ δεν έχω μπαμπά να με βάλει σε μια δουλειά της προκοπής και να μου εξασφαλίσει το μέλλον. Ούτε και ενέργεια να συνεχίσω μόνος μου. Έχω στείλει αμέτρητα βιογραφικά, έχω πάει σε ημέρες καριέρας, σε γραφεία ευρέσεως εργασίας,στον Ο.Α.Ε.Δ, έχω ρωτήσει φίλους, συγγενείς, bloggers, δεν μπορώ όμως να βρω μια «μόνιμη» δουλειά, σε ευχάριστο περιβάλλον με ανθρώπινο ωράριο. Μια δουλειά σαν αυτή που βρήκατε στην κόρη σας. Δεν ξέρω γιατί. Άλλοι λένε ότι χρειάζεται μέσον, άλλοι ότι η αγορά περνάει κρίση, άλλοι ότι είμαι αρκετά ρομαντικός σε μια άκρως ανταγωνιστική εποχή. Εγώ αυτό που ξέρω  είναι ότι η μόνη σοβαρή, επαγγελματική πρόταση, που έχω μέχρι στιγμής, είναι από τον φούρναρη της γειτονιάς μου. Θα περιμένω όμως μέχρι τις 25 του μηνός, μήπως και γίνει κάνα Θαύμα* και βρω δουλειά. Μετά, ποιος ξέρει, ίσως να στείλω γράμμα και στον συνονόματός σας… τον Αϊ Βασίλη!

Σας ευχαριστώ,

Ο άνεργος (που παλεύει μόνος του)

Υ.Γ.: Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα την απάντησή σας.
 

* Ως Θαύμα χαρακτηρίζεται κάθε συμβάν, που στη βάση μιας ειδικής αντίληψης (κοινωνικής, θρησκευτικής, φιλοσοφικής κ.λπ.) για τη φύση και τους φυσικούς νόμους, είναι δυνατόν να θεωρηθεί «ανεξήγητο», με τα συνηθισμένα, κοινώς αποδεκτά, κριτήρια. Το θαύμα κατατάσσεται σε ορισμένη κατηγορία γεγονότων που θεωρούνται ασυνήθιστα ή «απίστευτα», και γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις, ως εκδηλώσεις υπερφυσικής ή θείας προέλευσης. Είναι όμως δυνατό, το θαύμα να καταγράφεται όχι στο ίδιο το συμβάν, αλλά στην πραγματικότητα που μαρτυρεί.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.