Όταν γνώρισα την Έλλη…

…έμαθα τα πάντα για την ιστορία του Μαραθώνα.

Υ.Γ.1: Με γεια το νέο look! 
Υ.Γ.2: Μην ζηλεύεις την Τασούλα, σ’ αγαπώ περισσότερο!
Υ.Γ.3: Μου τελείωσαν οι μονάδες από ότι κατάλαβες!

200 βιογραφικά…

Αδερφέ 25 του μηνός! Υποθέτω η υπόθεση Τασούλα είναι η μόνη σου ενασχόληση & απασχόληση τώρα πια. Που λες κ γω έστειλα καμιά διακοσαριά βιογραφικά, πήγα σε ημέρες καριέρας κλπ. Μια τρύ, ημέρεπα στο νερό το αποτέλεσμα. Κ κει που έλεγα χειρότερα δεν υπάρχει, ένα φιλαράκι μου λέει : «στην εταιρεία που είμαι η επιλογή προσωπικού γίνεται με την εξής απλούστατη διαδικασία, οι κοπελιές της γραμματειακής υποστήριξης (HRM και καλά) οι οποίες έχουν μπει εντός εταιρείας αναξιοκρατικά, κάνουν το εξής…όσα βιογραφικά έχουν photo λένε…α..α…ωραίος αυτός το κρατάμε…άσχημος εκείνος το πετάμε!»

Σύγχρονες μεθόδοι επιλογής προσωπικού ! ΟΥΓΚ !!!

Μετά από αυτό…ρώτα την Τασούλα…αν έχει αδερφή…να ‘ρθω κ γω στο φούρνο!!! Κουράγιο αδερφέ !!!

Εγώ ένα έχω να προσθέσω. Θέλω να μάθω γιατί οι εταιρίες δεν σου στέλνουν απαντητική επιστολή με τους λόγους για τους οποίους σε απορρίπτουν. Και μιλάω γενικά για όλους έμας τους άνεργους που στέλνουμε βιογραφικά και περιμένουμε σαν… @#%*&. Και κάτι ακόμα. Τι παίζει τελικά μεγαλύτερο ρόλο,η τύχη, το γλύψιμο,  το βύζμα, ο γνωστός,  οι γνώσεις, τα πτυχία, η προυπηρεσία, η ηλικία,  η εμφάνιση, οι σεξουαλίκες προτιμήσεις, ή ο χαρακτήρας, το ταλέντο και το πάθος. Ερώτηση προς όλους και ειδικά τους HRM (αν υπάρχουν στην ελλάδα…)  

Αυτά,
Ο τσαντισμένος, σήμερα, άνεργος.